Rodzina

Wasze stosunki z rodzicami są dobre, poprawne, a może w ogóle ich nie ma. Jeśli są dobre to gratulacje dla Was, znaleźliście sposób na porozumienie. Poprawne: można jeszcze popracować, ale nie jest źle, dajecie sobie radę. Natomiast brak kontaktów między rodzicem a dzieckiem nie jest czymś ,czym można by się chwalić. Niektórzy rodzice są „trudnymi” ludźmi, ale i z nimi trzeba nauczyć się żyć w zgodzie. Aby przypomnieć im jak to było w młodości, powinno się często wypytywać o ich własne doświadczenia. Tym sposobem zmusimy ich do przypomnienia sobie problemów z jakimi oni się kiedyś borykali. Rodzice spróbują poznać twój punkt widzenia, więc ty zrób to samo, zastanów się choć przez chwilę co oni mogą czuć.

A co z niezależnością? 

Na nią zazwyczaj trzeba sobie zapracować. Możesz przejąć więcej obowiązków w domu, będzie to oznaką odpowiedzialności i dojrzałości. W takich sprawach powinnaś postępować stopniowo, nic nie da wybuch gniewu i rozpoczęcie awantury. To tylko pogorszy sprawę. Kiedyś każdy rodzic zrozumie, że jego dziecko dorosło i należy mu dać choć odrobinę niezależności.

Rozwód 

Rozwód nie oznacza końca miłości i rodziny. Czasami jest on najlepszym rozwiązaniem, jeśli małżonkowie nie kochają się, a są ze sobą tylko ze względu na dziecko, to popełniają błąd. Większość dzieci woli posiadać szczęśliwych rodziców nawet gdy nie będą oni razem ze sobą. Nie zapominaj jednak, że rodzice zawsze będą Cię kochali, niezależnie od tego czy będą razem, czy nie. W ciężkich chwilach bezcenna będzie pomoc i wsparcie przyjaciół.

Najczęstszymi reakcjami na rozwód rodziców jest:
- depresja
- smutek
- poczucie winy
- zamęt w głowie
- niepewność
- ulga

Pamiętaj, aby zawsze rozmawiać z rodzicami, możliwe że będą oni w stanie wytłumaczyć ci dlaczego tak się stało, że doszło do rozwodu. Nie zapominaj również o tym, że to nie ty przyczyniłaś się do rozpadu małżeństwa, lecz oni sami.

"Dzieci czynią człowieka nieśmiertelnym już na ziemi"

Borgese, Giuseppe Antonio